تقویت فرهنگ بومی با سیر در طبیعت

گردشگری کشاورزی؛ بازوی محرک زیرساخت‌ها

گردشگری کشاورزی پای گردشگران را به روستاهای کشور باز می‌کند. ورود گردشگران طبیعت‌گرا و بوم‌گرد به نواحی روستایی علاوه بر رونق و آبادانی روستاها و ایجاد روش‌های کسب درآمد بیشتر، موجب شده ارزش‌های روستایی، فرهنگ‌ها و ریشه‌ها بیشتر مورد توجه قرار گیرد و خود جوامع روستایی درصدد حفاظت از میراث‌شان برآیند.این تبادلات فرهنگی باعث تقویت فرهنگ بومی می‌شود و بسیاری از باورها و سنن و آداب و رسوم قدیم و حتی از یاد رفته را دوباره احیا می‌کند. به‌طوری که توسعه گردشگری کشاورزی و مزرعه‌ای می‌تواند علاوه بر ایجاد درآمد بسیاری از مشکلات نواحی روستایی را از بین ببرد.گردشگری کشاورزی محدود به زراعت نیست. در مزارع گردشگری کشاورزی تمامی واحدهای کشاورزی مانند باغبانی، پرورش دام، طیور و آبزیان قابل تعریف و اجراست. در یک کلام در گردشگری کشاورزی خدمات گردشگری به‌عنوان یک بازوی محرک به زیرساخت کشاورزی

اضافه می‌شود.سهیل سرایی، کارشناس بازرگانی معتقد است که گردشگری کشاورزی درآمد و ارزش افزوده زیادی عاید روستاییان می‌کند اما با وجود توانایی موجود در استان‌ها در بخش کشاورزی اما مردم از فرصت‌های اقتصادی خوبی برخوردار نیستند.وی با تاکید بر این‌که فرهنگ میزبانی واستقبال از گردشگرموضوع مهمی است که اگردرگردشگری جدی گرفته شودمی‌توان از فرصت‌های این حوزه استفاده‌کرد،می‌گوید:مدیران ارشداستان‌ها بایدیک باربرای همیشه نگاه‌شان رابه صنعت‌گردشگری به‌ویژه دربخش کشاورزی تغییردهند.خشکسالی وتغییرات اقلیمی، راهی جز رفتن به سمت گردشگری کشاورزی برای بهبود اقتصاد باقی نگذاشته است.

ایران؛ مملو از ظرفیت گردشگری

در ایران، گردشگری روستایی پیشینه‌ای کهن و موارد آشنا و متعددی دارد مراسم آیینی و جشنواره‌های فرهنگی کشاورزی مانند آیین گلاب‌گیری کاشان، جشن خرمن‌کوبی استان‌های شمالی در زمان برداشت شالی، جشن برداشت گندم، جشنواره انار در بهشهر، جشنواره زردآلو در بسطام، جشنواره طلای سرخ زعفران درخراسان جنوبی و دیگر رویدادهای آیینی کشاورزی از دیگر قابلیت‌هایی است که لزوم توجه به گردشگری کشاورزی را نشان می‌دهد.سال‌های سال است که دراردیبهشت ماه، تورهای گردشگری گلاب‌گیری کاشان و قمصر،دشت شقایق‌های واژگون خوانسار، چهارمحال و بختیاری و تورهای مزارع چای گیلان برگزار می‌شود و علاقه‌مندان خاص خود را دارد.با این تفاسیر، موارد بسیار زیادی وجود دارد که با وجود توانمندی‌های قابل‌توجه، حتی برای جذب گردشگران خارجی، مغفول مانده است که می‌توان به برداشت زعفران در خراسان‌جنوبی، شالیکاری در استان‌های شمالی و خرماچینی در جنوب اشاره کرد که فعالیت‌های کشاورزی پیش‌گفته در این مناطق گاه به‌مثابه آدابی خاص و مراسمی آیینی از ارزش فوق‌العاده‌ای برای جذب گردشگر بر‌خوردار است.این نیاز احساس می‌شود که پتانسیل مناطق مختلف ایران برای توسعه گردشگری کشاورزی بررسی شود و براساس این ظرفیت‌ها روی مناطق توانمند تمرکز کرده و این صنعت را درآن مناطق گسترده داد.براساس مطالعات انجام شده، برای ارزیابی ظرفیت توسعه گردشگری کشاورزی ایران بایت هشت شاخص و۳۸ زیرشاخص مورد توجه قرار گیرد. این هشت شاخص عبارتند از هزینه، مزرعه و محیط، زیرساخت، قوانین، مقررات و سیاست‌گذاری، توانایی و دیدگاه جامعه میزبان، سرگرمی و خرید، امنیت و ایمنی و جاذبه‌های گردشگری هستند.