۷ حدیث درباره اهمیت صدقه در اسلام

با صدقه و صله رحم، گناهان خود را پاک کنید و خود را محبوب پروردگارتان گردانید. (غررالحکم، ح. ۷۲۵۸)

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
الصَّدَقَةُ تَدْفَعُ الْبَلَاءَ وَ هِیَ أَنْجَحُ دَوَاءً وَ تَدْفَعُ الْقَضَاءَ وَ قَدْ أُبْرِمَ إِبْرَاماً وَ لَا یَذْهَبُ بِالْأَدْوَاءِ إِلَّا الدُّعَاءُ وَ الصَّدَقَة

صدقه بلا را برطرف مى‏ کند و مؤثرترینِ داروست. همچنین، قضاى حتمى را برمى‏ گرداند و درد و بیمارى‏‌ها را چیزى جز دعا و صدقه از بین نمى ‏برد. (بحارالأنوار (ط-بیروت) ج. ۹۳، ص. ۱۳۷، ح. ۷۱)

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
اَلصَّدَقَةُ عَلى‏ وَجهِها و َاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَینِ وَصِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً و َتَزیدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِ عَ السُّوءِ.

صدقه بجا، نیکوکارى، نیکى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوش‏بختى تبدیل و عمر را زیاد و از پیشامدهاى بد جلوگیرى مى‏کند. (نهج الفصاحه ص. ۵۴۹، ح. ۱۸۶۹)

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَ القَرضُ بِثَمانِیَةَ عَشرَ وَ صِلَةُ الاِخوانِ بِعِشرینَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَ عِشرینَ.

صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دینى‏]، بیست حسنه و صله رحم، بیست و چهار حسنه دارد. (کافى (ط-الاسلامیه) ج. ۴، ص. ۱۰)

امام صادق علیه السلام:
مَنْ تَصَدَّقَ فى یَوْمٍ اَو لَیْلَةٍ اِنْ کَانَ یَوْمٌ فَیَوْمٌ وَ اِنْ کانَ لَیْلَةٌ فَلَیْلٌ دَفَعَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ عَنْهُ الْهَمَّ وَ السَّبُعَ وَ میتَةَ السُّوءِ.

هر کس در روز و یا شب صدقه بدهد ـ. اگر روز است روز و اگر شب است، شب ـ. خداوند از او غم و اندوه، درنده و مرگ بد را دور مى‏ کند. (ثواب الأعمال ص. ۱۴۰)

امام علی علیه السلام:
إستَنزلوا الرِّزقَ بِالصَّدَقَةِ

با صدقه دادن، روزی خود را فرود آورید. (کافی (ط-الاسلامیه) ج. ۴، ص. ۳، ح. ۵ – تحف العقول ص. ۶۰ – من لا یحضره الفقیه ج. ۲، ص. ۶۶، ح. ۱۷۳۰)

امام صادق علیه السلام:
ثَلاثَةٌ اُقسِمُ بِاللّه‏ِ أَنَّهَا الحَقُّ ما نَقَصَ مالٌ مِن صَدَقَةٍ و َلا زَکاةٍ وَ لا ظُلِمَ أَحَدٌ بِظَلامَةٍ فَقَدَرَ أَن یُکافِئَ بِها فَکَظَمَها إِلاّ أَبدَ لَهُ اللّه‏ُ مَکانَها عِزّا و َلا فَتَحَ عَبدٌ عَلى نَفسِهِ بابَ مَسأَلَةٍ إِلاّ فُتِحَ عَلَیهِ بابُ فَقرٍ.

به خدا قسم سه چیز حق است: هیچ ثروتى بر اثر پرداخت صدقه و زکات کم نشد، در حق هیچ کس ستمى نشد که بتواند تلافى کند، اما خویشتندارى نمود مگر این که خداوند بجاى آن به او عزت بخشید و هیچ بنده ‏اى درِ خواهشى را به روى خود نگشود مگر این که درى از فقر به رویش باز شد. (بحارالأنوار (ط-بیروت) ج. ۷۵، ص. ۲۰۹، ح. ۷۹)